Ένα ταραγμένο και χαρισματικό παιδί. Συναισθηματικός, αλλά σκληρός και σαρκαστικός απέναντι σε όποιον ένιωθε ότι μπορούσε να του επιβληθεί. Έτσι «ζωγραφίζει» τον έφηβο Τζον Λένον η νέα ταινία «Νowhere Βoy» του Σαμ Τέιλορ Γουντ, μοιρασμένο ανάμεσα σε δύο κόσμους, αυτόν της μητέρας του Τζούλιας και εκείνον της θείας του Μίμι Σμιθ. Η Τζούλια αγαπούσε τον Λόνι Ντόνεγκαν. Η Μίμι άκουγε Τσαϊκόφσκι. Στην περίπτωση του Λένον, όπως γράφει ο «Οbserver», η φύση υπερίσχυσε της ανατροφής.
Μία από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας που παρουσιάζεται στην ταινία είναι αυτή κατά την οποία ο Τζον πέντε χρονών πρέπει να διαλέξει αν θα μείνει με τη μητέρα ή τον πατέρα του. Στην αρχή ο Τζον διαλέγει τον Φρέντι, τον πατέρα του, μετά ξεσπάει σε κλάματα και τρέχει στον δρόμο πίσω από τη μητέρα του. Ύστερα από αυτό το περιστατικό, ο Φρέντι εξαφανίζεται από τη ζωή του μικρού και εμφανίζεται πάλι όταν ο γιος του είναι πια διάσημος.
Ουσιαστικά, τον Τζον μεγαλώνει η θεία του Μίμι.
«Η μαμά τού Τζον πάντως μας άφηνε να κάνουμε πρόβες στο σπίτι. Μας επέτρεπε να μπαίνουμε στο μπάνιο για να παίζουμε με ηχώ. Κάποια στιγμή μάλιστα ερχόταν και μας έλεγε: "Λοιπόν, αγόρια, αφήστε αυτές τις απαίσιες κιθάρες και φέρτε το μπάντζο". Έπαιρνε το μπάντζο κι άρχιζε να παίζει. Ήταν πιο πολύ σαν μεγάλη αδελφή για τον Τζον» λέει ο Ροντ Ντέιβις, που έπαιζε στους Quarrymen το 1956 με τον Τζον, αλλά χάθηκε όταν μπήκε στην παρέα ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ.
Ο Τζον μεγαλώνοντας ντύνεται σαν τεντιμπόι, αλλά όταν τον ρωτάνε αν είναι mod ή αν είναι rocker, απαντά πως είναι mocker. «Είχε άποψη από μικρός, ήταν σαρκαστικός και όλο πείραζε τους άλλους», λέει ο κωμικός Τζίμι Τάρμπουκ που πήγαινε σχολείο μαζί του και τον ήξερε όλη του τη ζωή. «Όταν οι Βeatles έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο, το "Love Μe Do", του είπα κάτι που έμεινε στην ιστορία: "Πρέπει να το πουλήσεις αυτό στους Εverly Βrothers". Ποτέ δεν με άφησε να το ξεχάσω και όποτε με έβλεπε, μου έλεγε: "Ακόμη γράφουμε τραγούδια για τους Εverly Βrothers"».
Πολλοί από τους φίλους της εφηβικής του ηλικίας περιγράφουν έναν επιθετικό Τζον. «Αν καταλάβαινε ότι μπορούσε να σε εκβιάσει και να σε απειλήσει, τότε είχες χάσει. Μπορούσε να σε εξευτελίσει μπροστά σε κόσμο», λέει ο Μπιλ Χάρι, φίλος του από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ και συγγραφέας βιβλίων για τους Βeatles. «Στο κολέγιο τα κορίτσια συχνά συζητούσαν στον διάδρομο και όταν έβλεπαν τον Τζον να έρχεται, σταματούσαν απότομα. Τον έτρεμαν. Είχε φαρμακερή γλώσσα. Αλλά αν του απαντούσες, του άρεσε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου