Επέτειος, επέτειοι και πρώτο (1ο) το «Twenty»

Γιορτινά, τρόπος του λέγειν, αποχαιρετούμε το τηλεοπτικά δίσεκτο 2009. Ο ΑΝΤ1 το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 1989 εξέπεμπε το πρώτο του σήμα με πρωταγωνιστές τον Νίκο Μαστοράκη και τον Τέρενς Κουίκ και για 20 συνεχή χρόνια κυριαρχεί, μαζί με το Mega, στο γυάλινο κόσμο μας. Ο ΣΚΑΪ, ο ραδιοφωνικός ΣΚΑΪ, μας θύμισε κι αυτός τα 20ά γενέθλιά του με πανηγυρικό τρόπο. Μέσα στο Δεκέμβριο είχαμε και τα 16χρονα του Star, ενώ το Νοέμβριο άνοιξε το χορό των επετείων το Mega, με τα δικά του 20 χρόνια.
Μέσα στη (πρώτη) χρονιά της λιτότητας, της κρίσης, των απολύσεων θα έλεγα πως το Mega στάθηκε πιο συνεπές και πιο προγραμματισμένο απέναντι στην επέτειό του.
Μας χάρισε το «Twenty» - ελληνικός τίτλος δεν βρισκόταν; Μια εύκολη παραγωγή που ίσως περνούσε στα αζήτητα, αν δεν είχε παρουσιαστή αυτό το «τρομερό παιδί» του Mega, τον Γιώργο Καπουτζίδη, που ήταν απολαυστικός στην επιστροφή του στη μικρή οθόνη. Προσωπικά δεν ήταν οι μεταμφιέσεις του που μου έφτιαξαν το κέφι -κάτι γκέλες μάλλον με εκνεύρισαν-, αλλά τα κείμενα και η ζωντάνια του! Φώτισε τη μικρή οθόνη μας και απέδειξε πόσο λείπει από το πρόγραμμα του Μεγάλου Καναλιού! Οι επιλογές των Τop-20 μου φάνηκε εντελώς αυθαίρετη και άδικη για κάποιους καλλιτέχνες, αλλά το Mega δεν έχει να φοβηθεί κανέναν: οι τηλεθεατές «ψήφισαν». Τώρα πώς ψήφισαν; Δεν είχαμε και αντιπροσωπεία του ΟΗΕ να ελέγξει την εγκυρότητα της ψηφοφορίας.
Όσο για τα άλλα γιορταστικά προγράμματα, μάλλον ας μη τα συζητήσουμε - μέρες που είναι. Ας μείνουμε στον Γιώργο Καπουτζίδη, από τον οποίο δίκαια περιμένει το Mega και το τηλεοπτικό κοινό το επόμενο σίριαλ. Ναι, αυτό που μας υποσχέθηκε πρόπερσι και αντ’ αυτού έκανε ένα καλό θεατρικό «μπουλούκι» και όργωσε την Ελλάδα για να εξαργυρώσει την επιτυχία του σίριαλ «Στο παρά πέντε».
Τελειώνοντας, να εκφράσουμε το θυμό μας γιατί σχεδόν όλοι οι πανηγυρίζοντες αγνόησαν τους ανθρώπους που έστησαν αυτά τα κανάλια και τα καθιέρωσαν σε μια εποχή πιο δύσκολη από τη σημερινή. Πιο δύσκολη, αλλά πιο τίμια...