ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ
ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
«Καλώς ήρθατε στην μαγική αυλαία! Πλησιάστε και θαυμάστε την ομορφιά και την ιδιοφυϊα! Θα παρακολουθήσετε μια επίδειξη θαυμάτων του σύγχρονου κόσμου.
Προσπαθήστε μόνο να θυμάστε ότι τα μόνα θαύματα που μπορούν να μας σώσουν, είναι αυτά που συμβαίνουν μέσα μας!»
Το Μαύρο Θέατρο της Πράγας, ιδρύθηκε το 1961 κι έγινε γρήγορα ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους της τσέχικης δραματικής τέχνης σε όλο τον κόσμο. Έχει πάρει μέρος σε αμέτρητα θεατρικά φεστιβάλ και διεθνείς περιοδείες και έχει παρουσιαστεί σε παραπάνω από 40 χώρες.
Η καταγωγή της τεχνικής του Μαύρου Θεάτρου της Πράγας εντοπίζεται στις αυτοκρατορικές αυλές της Ασίας του 17ου αιώνα ενώ αργότερα τη χρησιμοποιούσαν και οι ταχυδακτυλουργοί στα μαγικά τους κόλπα.
Ο ιδρυτής του Μαύρου Θεάτρου της Πράγας, Ζίρι Σρνέτς, ανακάλυψε τυχαία το 1961 την τεχνική στην οποία στηρίζεται σήμερα η φιλοσοφία του Μαύρου Θεάτρου όταν πειραματιζόταν με τη γαλάζια λάμπα φθορισμού (black light) για την καλύτερη παρουσίαση της διατριβής του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Κρατικού Κονσερβατουάρ και την Ακαδημίας Θεάτρου της Πράγας, του τμήματος κουκλοθεάτρου.
Ο Σρνέτς αποφοίτησε το 1959 και ίδρυσε το Μαύρο θέατρο το 1961.
Στο κέντρο της Πράγας υπήρχε μια πολύ παλιά συνοικία, πολύ όμορφη, όπως πολλές αντίστοιχες της Ευρώπης. Οι άνθρωποι της Πράγας πίστευαν ότι εκεί υπάρχει κάποιο πνεύμα και φαντάσματα. Στο τέλος της δεκαετίας του 50 γεννήθηκαν εκεί πολλά δημοφιλή γκρούπ, απ’όπου βγήκε και το Μαύρο θέατρο. Οι άνθρωποι που το αποτελούσαν είχαν εκείνη την εποχή την ίδια ηλικία, τριάντα χρονών.
Μια χρονιά αργότερα πήρε μέρος στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου και είχε μεγάλη επιτυχία. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Όλοι, κριτικοί και κοινό, δέχθηκαν το Μαύρο θέατρο στην οικογένεια της υψηλής δραματικής τέχνης. Ακολούθησαν πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και βέβαια αμέτρητες συμμετοχές στο Εδιμβούργο. Η ιδέα ήταν κάθε δύο χρόνια να παρουσιάζεται κι ένα καινούργιο έργο.
Από τότε και μέχρι σήμερα εργάζεται καθημερινά δημιουργώντας νέες ομάδες και καινούργια έργα.
Το έργο που θα μας παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι το «Ιπτάμενο Ποδήλατο» που παρουσιάζεται σε δέκα σκηνές. Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία ενός εφευρέτη που στην προσπάθειά του να κατασκευάσει το ιπτάμενο ποδήλατο ανακαλύπτει τον έρωτα για πρώτη φορά στην ζωή του. Γράφτηκε ότι είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Σρνέτς.
Ο εφευρέτης μας όμως δεν έχει χρόνο για έρωτες καθώς είναι ταγμένος στο σκοπό του: Να δημιουργήσει ένα ποδήλατο που πετάει. Δεν αργεί όμως να καταλάβει ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει τη βαρύτητα και να δώσει φτερά σε ανθρώπους και ...ποδήλατα είναι η Αγάπη. Αυτός ο μυστηριώδης, φανταστικός κόσμος που εμπνέει τους ποιητές της Ζωής.
Το "Ιπτάμενο Ποδήλατο" είναι μια παράσταση με ρετρό στοιχεία, κοστούμια εποχής, ρομαντική μουσική και χορογραφίες που αναμειγνύει τεχνικές του βωβού αλλά και του σουρεαλιστικού κινηματογράφου.
Η τέχνη του Μαύρου θεάτρου στηρίζεται στο μαύρο που δεν φαίνεται πάνω στο μαύρο. Οι ηθοποιοί – χειριστές των διαφόρων αντικειμένων είναι ντυμένοι στα μαύρα και παίζοντας μπροστά από το μαύρο φόντο της σκηνής (μαύρο βελούδο) γίνονται αόρατοι για τους θεατές. Έτσι τα πολύχρωμα αντικείμενα που χειρίζονται είναι σαν να αιωρούνται στον αέρα και ζουν τη δική τους ανεξάρτητη ζωή. Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι και ο ιδιαίτερος φωτισμός που χρησιμοποιείται. Η πρωτοτυπία είναι ότι προστέθηκαν υπεριώδεις φωτισμοί ώστε να αναδείξουν τα χρώματα στα σκηνικά, στα αντικείμενα αλλά και στις ανθρώπινες φιγούρες. Επιπλέον, κατόρθωσαν με την χρήση αυτών των φωτισμών να «εξαφανίσουν» τους τεχνικούς και τους ηθοποιούς, που κουβαλούν τα αντικείμενα και δουλεύουν στο βάθος και στο πλάϊ της σκηνής. Το αποτέλεσμα ήταν να πετύχουν την ψευδαίσθηση του «πετάγματος».
Υπάρχει μια πολύ παλιά παράδοση στην Ασία που λέγεται «Μαύρο δωμάτιο». Το χρησιμοποίησαν οι μάγοι που γύριζαν από μέρος σε μέρος. Το Μαύρο θέατρο στηρίζεται σε αυτή την τεχνική. Αλλά προσοχή. Η τεχνική αυτή δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι απλά ένα μέσο για να επιτευχθεί ο συγχρονισμός της μουσικής με τους καλλιτέχνες και τα αντικείμενα. Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι στο Μαύρο θέατρο δεν υπάρχουν διάλογοι, υπάρχει παντομίμα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που το κάνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου