Βαγγέλης Λιβαδάς-Σμαρούλα Γιούλη: Μια αγάπη σαν κινηματογραφική ταινία

«Ο Βαγγέλης μου», «η Σμαρούλα μου». Μιλούν ο ένας για τον άλλον και όταν δεν γεμίζουν τα μάτια δάκρυα, βουλιάζουν στη μελαγχολία! Εκείνος, ο γνωστός θεατρικός παραγωγός Βαγγέλης Λιβαδάς -δεν υπάρχει Ελληνας πρωταγωνιστής, από τους κορυφαίους που έχουμε σε αυτήν τη χώρα, που να μην πέρασε από τα θέατρά του- και εκείνη, η πρωταγωνίστρια Σμαρούλα Γιούλη. Μετρούν παντρεμένοι πενήντα τέσσερα χρόνια, από τότε που εκείνος, έφεδρος ανθυπολοχαγός, την αγκάλιασε στην πλατεία Ομονοίας -έξω από του Μαρινόπουλου- και εκείνη, πρωτόβγαλτη ηθοποιός, ένιωσε από την αρχή ασφάλεια στα χέρια του. Μέχρι σήμερα θυμάται η ηθοποιός με τρυφερότητα εκείνη τη στιγμή και χαμογελάει ευτυχισμένη! «Ηταν τζέντλεμαν με όλη τη σημασία της λέξεως» λέει χαμογελώντας. Ο πεισματάρης αξιωματικός λάτρεψε κεραυνοβόλα και με πάθος το όμορφο, μελαχρινό κορίτσι με τα μεγάλα μάτια από τη Θεσσαλονίκη και ορκίστηκε εκείνη τη στιγμή ότι «η δουλειά του από κει και πέρα θα ήταν το θέατρο». «Την έβλεπα έτσι, ντροπαλή, χαμηλών τόνων, μια πολύ σεμνή κοπέλα, που δεν της έδιναν την ευκαιρία να βγει μπροστά και να προχωρήσει. Κατάλαβα ότι άξιζε και ήθελα να τη βοηθήσω» εξομολογείται στην «Espresso της Κυριακής» ο Βαγγέλης Λιβαδάς και συνεχίζει: «Την είδα έξω από το φαρμακείο του Μαρινόπουλου να περιμένει. Περνούσαν τα τραμ το ένα μετά το άλλο γεμάτα από κόσμο και εκείνη δεν μπορούσε να μπει μέσα. Φοβόταν να σπρώξει λίγο και να ανεβεί, τόσο πολύ διακριτική και προσεκτική ήταν! Την έπιασα από τη μέση και την ανέβασα στο τραμ».

«Από τότε δεν χωρίσαμε ποτέ» συμπληρώνει η Σμαρούλα Γιούλη.
Σήμερα, μισό αιώνα μετά με τα σημάδια του χρόνου έντονα χαραγμένα και στους δύο, ο έρωτας είναι καλά φωλιασμένος στην ψυχή τους. «Τα συναισθήματα είναι τα ίδια, όπως τότε. Δεν έχουν αλλάξει. Και τώρα που δεν περνάω όλη την ημέρα μου στο θέατρο και είμαστε συνέχεια μαζί στο σπίτι, βλέπω τη συμπεριφορά της, πάντα να στέκεται δίπλα, χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτε για τον εαυτό της και συγκινούμαι πολύ!» μας λέει ο γνωστός θεατρικός παραγωγός και τα μάτια του βουρκώνουν. Ισως στην ξενόφερτη γιορτή του έρωτα, παραμύθια ζωής όπως αυτό που έχουν ζήσει αυτοί οι δύο άνθρωποι να μην έχουν θέση. Ο έρωτας χωρίς ημερομηνία λήξης δεν χρειάζεται ειδική ημέρα για να γιορτάσει.