Στο ρωμαϊκό δίκαιο ο ορισμός του γάμου κατά Μοδεστίνο είναι ακόμα αξεπέραστος: «Έστιν ουν γάμος ανδρός τε γυναικός συνάφεια, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία»… Η εκκλησία μας προσεγγίζει το θέμα παραπλήσια, με το «ούς ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω» κι επειδή αμφιβάλλει κομμάτι για τη σταθερότητα του… θηλυκού σκέλους, βάζει κι εκείνο το περίφημο «η γυνή να φοβείται τον άνδρα»… και μετά και μετά…
Αλήθεια, τι γίνεται μετά από 10 χρόνια έγγαμης συμβίωσης;
H Ολυμπία Ταμπάκη ιχνηλατεί πάνω στο θέμα με ειλικρίνεια, καλή διάθεση και δημιουργική
περιέργεια, αναζητώντας τουλάχιστον μιαν έντιμη απάντηση.
Και το καταφέρνει με τρόπο θαυμαστό, που παρασύρει και το θεατή να την ακολουθήσει πρόθυμα.
Ήρωες του έργου, δυο… διπλανοί μας άνθρωποι: Ένα ζευγάρι, ύστερα από δεκάχρονη αρμονική (;) συμβίωση, σε μια κορυφαία στιγμή κρίσης, που δεν είναι και η πρώτη…
Το πού θα καταλήξει, είναι το μικρό μυστικό της παράστασης, που σίγουρα θα την απολαύσετε από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος, γιατί έχει ένα μοναδικό προσόν: Είναι αληθινή.
Λίγα Λόγια για το έργο.
Η Μαρία και ο Γιώργος ζουν μέσα στο πλαίσιο που επιβάλλει η κοινωνία: Είναι ένα «νόμιμο» ζευγάρι, που καθημερινά «στεγνώνει» κι ασφυκτιά, κολυμπώντας στον ωκεανό του καθωσπρεπισμού.
Η φθορά της σχέσης είναι δεδομένη και η πλήρης διάλυσή της αναμενόμενη, παρά τις προσπάθειες- ακόμα και ακραίες- που καταβάλλονται για την «ανανέωσή της», μέχρι τη στιγμή που Μαρία αποφασίζει να ανατρέψει την ισορροπία του…
Η συγγραφέας επ’ αυτού δεν διακινδυνεύει να δώσει απάντηση. Αντίθετα, στο φινάλε που επιλέγει, καταθέτει τους δικούς της φόβους, για το ενδεχόμενο μιας τραγικής κατάληξης, καλώντας τον θεατή να είναι… προσεκτικός, γιατί ο γάμος χρήζει «προσοχής», μιας και μπορεί να βλάψει σοβαρά την… υγεία…
ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου