Στα μαγαζιά του σεξ δεν φτάνει η κρίση

Στα μαγαζιά του σεξ δεν φτάνει η κρίση

«Οπως διαλέγει ο πελάτης και αν δεν του αρέσεις φεύγει, έτσι διαλέγουμε κι εμείς. Γενικά αποφεύγω τους Πακιστανούς. Οχι από ρατσισμό, αλλά επειδή θέλουν σχεδόν πάντα φιλιά στο στόμα και αγκαλιές» λέει η κ. Δήμητρα Κανελλοπούλου, καθισμένη αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα στην κουζίνα του σπιτιού της όπου και εργάζεται. Είναι πρόεδρος του σωματείου εκδιδομένων προσώπων. «Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη. Και τα προφυλακτικά είναι γερμανικά, αγορασμένα από μένα για σιγουριά». 
Από πάνω της η κάμερα ασφαλείας στραμμένη προς την εξώπορτα και δίπλα της ο Αρης που έχει αναλάβει χρέη θυρωρού. Οι ανοιχτές πόρτες ανήκουν στο παρελθόν. Στα “σπίτια” της Αθήνας η ασφάλεια έχει γίνει Νο 1 προτεραιότητα, αλλά οι δουλειές εξακολουθούν να ευημερούν, σαν τον παλιό καλό καιρό! 
Η Δήμητρα Κανελλοπούλου, όπως και άλλες 2.000 γυναίκες, είναι εργάτρια σε μια βιομηχανία που εξακολουθεί να ανθεί και σε ημέρες κρίσης. Στην Αθήνα λειτουργούν περισσότερα από 100 sex-shops, ξενοδοχεία ημιδιαμονής, 200 πορνεία και ισάριθμες αίθουσες strip show. Κανείς από τους επιχειρηματίες με τους οποίους ήλθαν σε επαφή «ΤΑ ΝΕΑ» δεν μίλησε για οικονομικές δυσκολίες των πελατών. Το ΔΝΤ απέχει πολύ από τα μαγαζιά του σεξ. Το ενδιαφέρον είναι ότι, αν εξαιρέσει κανείς τα πορνεία, οι γυναίκες εμφανίζονται ως οι κατ΄ εξοχήν πελάτες της βιομηχανίας του σεξ- ειδικά στις πιο καινούργιες της εκδοχές, όπως τα sex-shops και τα νέου τύπου καμπαρέ. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΔΩ