Επειτα από εθελουσία απουσία περίπου δέκα χρόνων από την πίστα, ο Γιάννης Γιοκαρίνης δηλώνει και πάλι παρών στα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Οχι δηλαδή ότι δεν ήταν παρών στα πράγματα μέσα από στίχους, ενορχηστρώσεις κ.λπ. Αλλά τουλάχιστον, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στη συνέντευξή του στην «Espresso της Κυριακής», ήταν καθαρά δική του απόφαση να κατέβει από την πίστα... Αισθάνθηκε, όπως μας είπε, ότι τα φώτα της δημοσιότητας και της προβολής τον μαγνήτιζαν και τον ρουφούσαν σε έναν κόσμο που άρχιζε να τον φοβίζει. «Χάνω τον Γιάννη...» είπε κι αποτραβήχτηκε...
- Αλήθεια, Γιάννη, πες μας τι ακριβώς συνέβη και αποφάσισες να βγεις έξω από το φως των προβολέων;
Ναι, σίγησα για δέκα χρόνια. Δεν γούσταρα και δεν γουστάρω τα κυκλώματα. Δεν γουστάρω να πατήσω πάνω σου για να αναρριχηθώ πιο πάνω. Κοίτα όμως πόσοι το κάνουν... Πόσα ονόματα πατάνε πάνω μας για να είναι αυτά που είναι. Ποτέ δεν με ενδιέφερε εμένα αν το όνομά είναι πρώτο ή δεύτερο στη μαρκίζα ενός μαγαζιού κ.λπ. Αυτό που μ’ ενδιέφερε ήταν να βγω επάνω στην πίστα και να κάνω αυτό που πρέπει. Αυτό που θέλω εγώ. Κι αυτό που θέλω είναι να επικοινωνήσω καλά με τους ανθρώπους. Μετά, συνέβη και κάτι ακόμη: έφτασα κάπου ψηλά και άρχισε να παίρνει... αέρα το μυαλό μου. Εγώ ο Γιάννης έβλεπα να χάνω τον Γιάννη. Εκεί φοβήθηκα. Ταράχτηκα και είπα πως κανένας δεν θα μου πάρει το μέσα μου, την ψυχή μου. Ετσι, την έκανα κι άραξα. Φόρτωσα τις μπαταρίες μου γερά και επέστρεψα. Ουσιαστικά, ήμουν στα πράγματα, αλλά σε δεύτερο ρόλο. Πριν από δύο χρόνια έφτιαξα έναν δίσκο, το «Ναυαγός μες στην Αθήνα». Τι κάνω τώρα; Παίζω σε μπαράκια, σε κλαμπάκια γενικά πιο ήρεμα πράγματα, που έχουν όμως ανταπόκριση. Και βλέπω να υπάρχει μια κινητικότητα.
Πλέον, σήμερα βρίσκομαι στη «Σφεντόνα» με την Ελένη Δήμου. Με φοβίζει λίγο που είναι ένας αρκετά μεγάλος χώρος, δεν μασάω όμως. Εχουμε την παραστασούλα μας, τα τραγούδια. Κοντά μας, ο Γιώργος Κικοδήμας και δύο ράπερ που είναι μουσικοί και έχουν σπουδάσει και ξέρουν καλά τη μουσική. Περνάμε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου