"Δεν θέλω τον οίκτο κανενός"

Μπορεί να μάλωσε με την αγάπη ο Μανώλης Λιδάκης, αλλά εισέπραξε αγάπη, πάρα πολλή μεγάλη αγάπη από όλους. Δύο μήνες μετά την περιπέτειά του, ο ερμηνευτής που «είχε πόνο στην καρδιά και βγήκε και το είπε» ένιωσε την ανάγκη να βγάλει από μέσα του όλα όσα τον βαραίνουν, μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας.

«Πλήρωσα ακριβά το τίμημα και πιθανόν αυτό είναι φυσιολογικό. Δεν παύει όμως, να είναι ανέντιμο… Φέρω αποκλειστικά την ευθύνη. Ο θάνατος της μητέρας μου δεν έχει καμία σχέση με τα δικά μου λάθη. Είναι γελοίο για έναν άντρα να κρύβεται πίσω από την απώλεια της μάνας για να τον λυπηθούν!»

Είναι η δεύτερη φορά που ο Μανώλης Λιδάκης επικοινωνεί με το κοινό του μέσα από το Διαδίκτυο. Την πρώτη έστειλε ένα σύντομο μήνυμα: «Είμαι καλά! Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και την υποστήριξή σας».

Τώρα, «ξανοίχτηκε» βαθιά στο δικό του πέλαγος. Τα τετριμμένα «έλυσε τη σιωπή του», «άνοιξε την καρδιά του» ή «de profundis» (εξομολόγηση εκ βαθέων) δεν μπορούν να δώσουν το ψυχικό μεγαλείο ενός καλλιτέχνη όπως αυτό κρύβεται πίσω από τις αράδες του κειμένου του, που ξεχειλίζει από αντρίκειες κουβέντες, δείχνει υπευθυνότητα, εντιμότητα και φέρει την υπογραφή του.

Ηθελε πολλή δύναμη και κουράγιο να κάνει κάτι τέτοιο αυτή η γνήσια κρητική ψυχή. Βαριά όπως ήταν την άνοιξε, για να πει τον πόνο του και τον καημό του όχι στα άστρα, αλλά στους συνανθρώπους του. Σε όλους αυτούς που τον κατανόησαν χωρίς πώς και γιατί. Γιατί απλά τον αγαπούν.

«Σερφάροντας» στο Ιντερνετ μπαίνουμε στην προσωπική ιστοσελίδα του Μανώλη Λιδάκη. Στο κέντρο της αρχικής σελίδας η μορφή του. Μια μορφή καθαρή, γεμάτη ηρεμία, που περνάει στον κόσμο, ο οποίος τον έχει αγκαλιάσει ζεστά όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζει να τον ακολουθεί πιστά, όπως αποδεικνύεται από τις εμφανίσεις του.

Να και το πλήρες μήνυμά του. Δεσπόζει - όπως αξίζει…
«Τους τελευταίους δύο μήνες ακούσατε και διαβάσατε πάρα πολλά για μένα. Εγώ δεν μίλησα καθόλου, δεν είπα τίποτα. Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω, χωρίς να επιδιώξω να δικαιολογηθώ ούτε να αποποιηθώ ευθύνες για κάτι που είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος. Εκπληκτος διαπίστωσα ότι η περιπέτειά μου ενδιέφερε περισσότερο τα ΜΜΕ από τον πιθανό θάνατό μου, καθώς εισήχθη εσπευσμένα στο χειρουργείο του “Ιασώ General” κινδυνεύοντας από σηψαιμία. Ερωτώ, ποιο γεγονός είναι πιο σημαντικό; Στο νοσοκομείο ήρθαν τέσσερις κάμερες και στη Λιβαδειά πενήντα τέσσερις!