Εκαστη στο είδος της και η Αλεξάνδρα Λουμίδη στην Τέχνη

Γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, η εγγονή τού ιδρυτή της φίρμας καφέ «Παπαγάλος Λουμίδη» Αλεξάνδρα Λουμίδη είναι ένα κράμα επιχειρηματικής και καλλιτεχνικής φύσης που δεν την αφήνει σε ησυχία. Χαρίσματα τα οποία κληρονόμησε από τον παππού της Αντώνιο Λουμίδη, τον πατέρα της Αριστείδη και τη γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της, τη ζωγράφο Ρίτα Νικήτα.
Από μικρή τής άρεσε να ασχολείται με τη χειροτεχνία και καθώς μεγάλωνε ασχολήθηκε με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. «Επιαναν τα χέρια μου, μου άρεσε να είμαι μαστόρι» λέει γελώντας. Το τέλος των σπουδών της -παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής και ψυχολογίας στο Deree- τη βρήκε να συναρμολογεί διάφορα υλικά, όχι πολύτιμα, και να κατασκευάζει φο μπιζού. Πέρλες, κρύσταλλα, πλεξιγκλάς, στρας, ασήμι, γυαλί, πηλός, τα έδενε μεταξύ τους και έφτιαχνε σκουλαρίκια, βραχιόλια και κολιέ. Μα πάντα υπήρχαν ανάμεσά τους μπιζού που οι χάντρες τους είχαν το σχήμα που έχει ο κόκκος του καφέ. Τα κοσμήματά της τα φόρεσαν διάσημα μοντέλα, όπως η Ειρήνη Σκλήβα και η Βίκυ Κουλιανού σε μεγάλα ντεφιλέ των πιο διάσημων οίκων μόδας.

Πολύ σύντομα ανακάλυψε ότι το εμπορικό κομμάτι δεν την κάλυπτε τόσο. Πνεύμα ανήσυχο «και πάντα ανυπόμονη ως Κριός», όπως λέει, σκέπτεται και υλοποιεί αυτό που βάζει κάθε φορά στο μυαλό της. Δεν αφήνει εκκρεμότητες. «Αυτό ήταν χαρακτηριστικό του παππού μου του Λουμίδη αλλά και του πατέρα μου» λέει. «Ο παππούς Αντώνης ήταν ο πρώτος ο οποίος συσκεύασε, επονόμασε, διένειμε και διαφήμισε τον καφέ το 1919, μέχρι τότε πωλούνταν χύμα σε τσουβάλια. Η γιαγιά μου ήταν πολύ καλή ζωγράφος και ο αδελφός της γιαγιάς μου, της Αλεξάνδρας Λουμίδη που έχω και το όνομά της, ο Κωνσταντίνος Ευσταθιάδης, ήταν ο πρώτος που έφτιαξε καπέλα για τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας στην παλιά Αθήνα. Οταν ήταν στην Ελλάδα οι Βαυαροί. Η δική μου πρωτοπορία είναι ότι συγκέντρωσα όλα τα αξεσουάρ, τα οποία πωλούνταν μέχρι τότε από δω και από εκεί σε ένα κατάστημα που άνοιξα στην Κηφισιά. Μία παλιά αποθήκη σε ένα κτίριο του Τσίλερ που μου παραχώρησε η οικογένειά μου».

Το όνομα Λουμίδη την ακολουθεί μα της αρέσει. «Αξιοποιώ και σέβομαι την προσπάθεια που έκανε ο παππούς μου, δεν την εκμεταλλεύομαι». Το 1928 ο Αντώνιος Λουμίδης δημιούργησε στη θέση όπου βρισκόταν άλλοτε το ονομαστό καφενείο του Χαύτα (εξ ου και το όνομα Χαυτεία στο τμήμα της Αιόλου, μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου) το ελληνικό σπίτι του καφέ. Το πρωτοποριακό και σύγχρονο για την εποχή κατάστημα του Καφέ Παπαγάλος Λουμίδη. Οταν ακόμη η οδός Αιόλου ήταν αδιαμόρφωτη με ελάχιστα καταστήματα και λιγοστή κίνηση.

Τη φράση «έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες» την είπε ο ίδιος στη διάρκεια μιας δίκης, όταν ρωτήθηκε από τον δικαστή τι γνωρίζει για την υπόθεση διαζυγίου ενός υπαλλήλου του για την οποία είχε κληθεί ως μάρτυρας. Εκείνος είπε «για την υπόθεση δεν γνωρίζω, για τον καφέ να σας πω ό,τι θέλετε». Από τότε έγινε σλόγκαν.

Η Αλεξάνδρα Λουμίδη αυτήν την εποχή διοργανώνει μία καινούργια έκθεση σε κεντρική γκαλερί της Αθήνας, τα εγκαίνια της οποίας προγραμματίζονται να γίνουν στις 5 Μαΐου, της Αγίας Ειρήνης, ημέρα της γιορτής της μητέρας της. Θα περιλαμβάνει κολάζ, συνθέσεις και κατασκευές από περίεργα και πρωτότυπα υλικά. Μέχρι λάστιχα και ελαφρόπετρα. Μία έκθεση χωρίς τίτλο, για την οποία εργάζεται πολύ. Είναι απλή και πολύ εξωστρεφής, ανοιχτό βιβλίο. «Μου φτάνει που είμαι αληθινή» λέει με υπερηφάνεια.