Τα χρόνια τρέχουν σαν το νερό…
Ήμασταν παιδιά…
Γίναμε έφηβοι…
Kι ύστερα νέοι για πάντα…
Ωριμάσαμε…
Φτάσαμε μεσήλικες…
Πως ονειρευόμαστε να καταλήξουμε?
Αν η ζωή μας είναι ένας κύκλος, ιδανικό είναι τα χέρια που τον απαρτίζουν, να είναι φιλικά. Κοριτσάκια που γίνονται έφηβες, γυναίκες, μητέρες κι ανάμεσα τους ο Πέτρος Παπαδόπουλος. Φίλος κι αδελφός. Στα ωραία και στα άσχημα. Στα μικρά και στα μεγάλα. Στα μέσα και στα έξω.
Ένα έργο που καλύπτει τις δεκαετίες σαν νερό και τις γυναίκες σαν ένα λεύκωμα που γράφαν στα Γυμνάσια. "Τι εστί φιλία?". Κι αν με τα χρόνια έχασαν οι λέξεις την αξία τους, εμείς θα επιμένουμε στο κύκλο, να κρατιόμαστε σφιχτά!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου