Τριάντα παιδιά (από Αφγανισταν, Πακισταν, Σομαλια, Τουρκμενισταν) πεταμένα κυριολεκτικά στο «πέλαγος», τριάντα παιδικές ψυχές να εκπέμπουν S.O.S και κάπου μακριά ένα άδειο αυτή τη στιγμή, "ναυαγοσωστικο", το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Πωγωνιανης.Αυτή την εικόνα είχαν μπροστά τους οι αρμόδιοι του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, και ο αρμόδιος εισαγγελέας όταν διέταξαν την «επιχείρηση διάσωσης» μεταφέροντας τους έστω και προσωρινά στο προαναφερθέν προνοιακο Ίδρυμα. Τι πιο φυσιολογικό, τι πιο ανθρώπινο!Και όμως υπήρχαν αντιδράσεις σ αυτήν την σωστότατη απόφαση, από ανθρώπους που θέλουν να θεωρούνται και προοδευτικοί, από συνδικαλιστικούς φορείς μάλιστα, αντιδράσεις που αγγίζουν τα όρια της υστερίας . Απειλούσαν μερικοί να κλείσουν τους δρόμους στο Καλπακι , για να μην περάσει το λεωφορείο που θα τους μετέφερε στην Πωγωνιανη. Μέλη μάλιστα του Δ.Σ του Ιδρύματος, ενός Προνοιακου Ιδρύματος, ψήφισαν πρόταση, να κλείσουν οι πόρτες του Κέντρου, και να μείνουν τα παιδιά έξω. Αν είναι δυνατόν ! Με πρωτοβουλία του Διοικητή του Κέντρου οι πόρτες βέβαια άνοιξαν και τα παιδιά κοιμήθηκαν ! Την άλλη μέρα όμως όταν έμαθαν για τα «φιλόξενα αισθήματα» των διαφόρων τοπικών φορέων και των μελών του Δ.Σ τα περισσότερα αποχώρισαν από το Κέντρο, προτιμώντας να πέσουνε ξανά στο «πέλαγος».Ντροπή σας κύριοι ! Προσβάλατε βάναυσα την ιστορία ενός Ιδρύματος που εδώ και εκατό περίπου χρόνια φιλοξένησε χιλιάδες «κυνηγημένα πουλιά της καταιγίδας», χιλιάδες παιδιά, ανεξάρτητα φυλής, εθνότητας, θρησκεύματος, παιδιά που αργότερα διέπρεψαν στην ΚοινωνίαΒ.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου