Συνυπαίτιος του δυστυχήματος είναι ο πεζός που τραυματίζεται θανάσιμα σε τροχαίο, εφόσον έχει κάνει χρήση οινοπνεύματος πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια. Αυτό έκρινε ο Αρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 1014/2011 απόφασή του, αναιρώντας πάντως εφετειακή απόφαση υπέρ του οδηγού του αυτοκινήτου που τραυμάτισε θανάσιμα πεζό.
Συγκεκριμένα, το δικαστήριο κλήθηκε να κρίνει την περίπτωση οδηγού που το Δεκέμβριο του 2005 στο 68ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Πατρών - Πύργου σταμάτησε στο δεξιό άκρο του δρόμου, άναψε τα αλάρμ, κατέβηκε από το αυτοκίνητο και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα, προκειμένου να ζητήσει πληροφορίες για τον προορισμό του από τους οδηγούς δυο άλλων αυτοκινήτων που ήταν σταθμευμένα στην αντίθετη πλευρά της εθνικής οδού.
Αφού πήρε τις πληροφορίες που ήθελε, τρέχοντας και χωρίς να ελέγξει εάν υπήρχε κινούμενο αυτοκίνητο, προσπάθησε να διασχίσει την εθνική οδό για να επιστρέψει στο αυτοκίνητό του.
Όμως εκείνη τη στιγμή ερχόταν ένα ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο ο οδηγός του οποίου προσπάθησε ανεπιτυχώς με ελιγμό να αποφύγει τη σύγκρουση με τον πεζό, το οποίο και σκότωσε.
Σύμφωνα με την τοξικολογική ανάλυση που έγινε στον πεζό, η περιεκτικότητα του αίματος σε αλκοόλ ήταν 1,51 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος, δηλαδή πάνω από το επιτρεπόμενο όριο.
Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, ο οδηγός του αυτοκινήτου παρά το ότι αντιλήφθηκε την κίνηση του πεζού (ο δρόμος στο σημείο εκείνο είναι ευθεία σε μεγάλη απόσταση και με καλή ορατότητα) όφειλε να μην ενεργήσει ελιγμό προς τα δεξιά, όπως έκανε, αλλά προς τα αριστερά για να αποφύγει το πεζό, τη στιγμή μάλιστα που δεν κινούνταν άλλα αυτοκίνητα στην εθνική οδό.
Οι δικαστές πάντως έκριναν ότι ο θανατωθείς πεζός είναι συνυπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος κατά 40%, λόγω της χρήσης αλκοόλ και ο οδηγός του αυτοκινήτου κατά 60%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου