O Γιώργος Κωνσταντίνου, ο ψηλός του θεάτρου και της παλιάς φρουράς του καλού κινηματογράφου ξαφνιάζει ακόμη μία φορά ευχάριστα ως βετεράνος ηθοποιός περιοδεύοντος αγγλικού θιάσου λίγο πριν από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ (σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη) που παρουσιάζεται στο Θέατρο Κάππα. Μοιράζεται τη σκηνή με τον Χρήστο Στέργιογλου, ο οποίος κρατά τον ομώνυμο ρόλο, έναν αμπιγιέρ αφοσιωμένο στον ηθοποιό, γνωστό και ως Σερ. «Η καλή επιθεώρηση έχει σταματήσει καιρό τώρα. Όταν έφυγαν οι μεγάλοι συγγραφείς», λέει ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
«Τότε οι θεατρικοί παραγωγοί συγκέντρωναν επτά, οκτώ καλούς ηθοποιούς, τις καλές πένες που έγραφαν κείμενα με ήθος, με σάτιρα που θα ήθελε να εκστομίσει κάθε άνθρωπος. Το ΄65 όταν ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους φώναζε “πάρ΄ τη μάνα σου και φύγε” για τον τέως, εμείς στο “Ακροπόλ” παίζαμε επιθεώρηση και λέγαμε “ο Καραγκιόζης στη Βουλή”. Αυτό “έφυγε” από το θέατρο, βγήκε στον δρόμο κι έγινε σύνθημα. Γιατί η επιθεώρηση ήταν σκοπός, δεν ήταν θέαμα απλώς.
Αργότερα κατέφυγε στα σεξουαλικά υπονοούμενα, ξεφτιλίσαμε το θέαμα, τον άνθρωπο, τις αξίες, η επιθεώρηση κατέρρευσε κι έγινε ένα πολυθέαμα για να περάσει απλώς η ώρα.
Σήμερα όμως που η τηλεόραση προβάλλει τέσσερις επιθεωρήσεις την ημέρα, η θεατρική επιθεώρηση πρέπει να είναι ανώτερη της τηλεοπτικής, διότι η τηλεόραση μπορεί να σατιρίσει το θέμα της ημέρας την ώρα που συμβαίνει, ενώ η θεατρική επιθεώρηση μπορεί να είναι παρωχημένη».
«Τότε οι θεατρικοί παραγωγοί συγκέντρωναν επτά, οκτώ καλούς ηθοποιούς, τις καλές πένες που έγραφαν κείμενα με ήθος, με σάτιρα που θα ήθελε να εκστομίσει κάθε άνθρωπος. Το ΄65 όταν ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους φώναζε “πάρ΄ τη μάνα σου και φύγε” για τον τέως, εμείς στο “Ακροπόλ” παίζαμε επιθεώρηση και λέγαμε “ο Καραγκιόζης στη Βουλή”. Αυτό “έφυγε” από το θέατρο, βγήκε στον δρόμο κι έγινε σύνθημα. Γιατί η επιθεώρηση ήταν σκοπός, δεν ήταν θέαμα απλώς.
Αργότερα κατέφυγε στα σεξουαλικά υπονοούμενα, ξεφτιλίσαμε το θέαμα, τον άνθρωπο, τις αξίες, η επιθεώρηση κατέρρευσε κι έγινε ένα πολυθέαμα για να περάσει απλώς η ώρα.
Σήμερα όμως που η τηλεόραση προβάλλει τέσσερις επιθεωρήσεις την ημέρα, η θεατρική επιθεώρηση πρέπει να είναι ανώτερη της τηλεοπτικής, διότι η τηλεόραση μπορεί να σατιρίσει το θέμα της ημέρας την ώρα που συμβαίνει, ενώ η θεατρική επιθεώρηση μπορεί να είναι παρωχημένη».
Έχετε μετανιώσει για επαγγελματικές επιλογές που κάνατε στο παρελθόν;
Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι της οπερέτας. Αυτό άφησε κατάλοιπο μέσα μου, που το ικανοποίησα μέσα από την επιθεώρηση. Μου άρεσε η αμεσότητά της, η επαφή με τον κόσμο. Το σημαντικό για μένα είναι ότι ακόμα κι αν έκανα πράγματα ωραία ή ευτελή προσπαθούσα να είμαι έντιμος και ειλικρινής. Δεν ξεφτίλισα αυτά που υπηρετούσα, ακόμα κι αν δεν άξιζαν τον κόπο. Είναι μεγάλη νίκη το γεγονός ότι μπόρεσα να παίξω και σε επιθεώρηση και στον «Αμπιγιέρ». Τα έκανα με το ίδιο πάθος. Μετάνιωσα μόνο γιατί δεν είχα περισσότερες συμμετοχές σε έργα σαν το τωρινό. Αλλά δεν με είχαν καλέσει. Όποτε με φώναζαν, ήμουν εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου