"Από το 1965 το κασέ μου ήταν 55.000 δρχ. για κάθε ταινία"- Και όλα αυτά τα χρήματα, δυστυχώς τα έφαγα στο σανίδι...
«Διασχίζοντας καθημερινά την Ομόνοια, βλέπω ότι έχουν αρχίσει και βγαίνουν οι λούστροι πάλι στον δρόμο και γυαλίζουν παπούτσια. Αυτό κάτι λέει».
«Εχω τελειώσει με το θέατρο που γίνεται σήμερα. Οταν εγώ δουλεύω θέλω να πληρώνομαι»
Ο Βασίλης Καΐλας, ο λουστράκος του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου, που διήνυσε με το κασελάκι του χιλιάδες χιλιόμετρα στο σελιλόιντ, δεν το βαρέθηκε ποτέ, γιατί μέσα του κλείνει μία απίστευτη εποχή.
«Εχω τελειώσει με το θέατρο που γίνεται σήμερα. Οταν εγώ δουλεύω θέλω να πληρώνομαι»
Ο Βασίλης Καΐλας, ο λουστράκος του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου, που διήνυσε με το κασελάκι του χιλιάδες χιλιόμετρα στο σελιλόιντ, δεν το βαρέθηκε ποτέ, γιατί μέσα του κλείνει μία απίστευτη εποχή.
Το λιμάνι των ονείρων του μικρού Βασιλάκη, που μοχθούσε για να βγάλει τον επιούσιο και παράλληλα πήγαινε στο σχολείο.
Από αυτήν τη ροή της αθωότητας δεν έφυγε ποτέ στο πέρασμα του χρόνου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Β. ΚΑΪΛΑ ΣΤΗ ΣΜ. ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ της ESPRESSO, ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου