Το πιο εντυπωσιακό γεγονός στην απεργία των δημοσιογράφων είναι αυτό που συνέβη πριν την απεργία. Ανακοινώθηκαν απολύσεις την ώρα που τα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων ανακοίνωναν στις συνελεύσεις των εργαζομένων την απόφασή τους για τετραήμερη αποχή από την εργασία.
Ήθελαν οι εκδότες να εκφοβίσουν τους μέλλοντες απεργούς; Χλωμό. Έτσι κι αλλιώς η απόφαση για κινητοποιήσεις ελήφθη ερήμην των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (που αποφάσισαν) δεν τις σκιάζει φοβέρα καμιά. Μήπως ήθελαν να τονώσουν το αγωνιστικό φρόνημα των όσων έκοντες άκοντες θα απεργούσαν; Πιθανόν. Μήπως βόλευε η απεργία τους εκδότες περισσότερο απ’ ότι τους εργαζόμενους; Είναι επίσης μια ισχυρή πιθανότητα και –παρεμπιπτόντως - αφού βρήκαν έτοιμη απεργία αποφάσισαν να απολύσουν πέντ’ έξι εργαζόμενους.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι αυτή η κίνηση δεν προβλημάτισε κανένα. Δεν συζητήθηκε καν. Δεν αναρωτήθηκε κανείς τι σηματοδοτεί ή αν υπάρχει πίσω κάτι που δεν ξέρουμε. Μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της «ταξικής πάλης», θεωρήθηκε φυσιολογική. Βγήκε στην επιφάνεια ο παλιός μανιχαϊσμός «κακά αφεντικά - καλοί εργαζόμενοι» και πνίγηκε κάθε προβληματισμός.
H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου