Η ζωή της σε τραγούδια

«Η μπαλάντα “Τhe Μoon is Μade of Gold” (Το φεγγάρι είναι φτιαγμένο από χρυσάφι) γράφτηκε το 1954 από τον πατέρα μου. Ο μπαμπάς ήταν τρομπετίστας και συνθέτης, αλλά δεν βρήκε ποτέ το κουράγιο να κάνει επάγγελμά του τη μουσική. Έμεινε σερβιτόρος σ΄ όλη τη ζωή του.
Ήμουν το μοναδικό του κοινό και μαθήτριά του: στα 6 μου μού έμαθε να τραγουδάω. Μια μέρα, ο μεγαλύτερος αδελφός μου χτύπησε σε τροχαίο. Έμεινε παράλυτος. Ο πατέρας μου άρχισε να πίνει. Σταμάτησε να παίζει. Η μητέρα μου τον εγκατέλειψε. Είχα την εντύπωση ότι ζούσα σε έργο του Τένεσι Ουίλλιαμς.
Στα 14 μου το ΄σκασα από το σπίτι. Κοιμόμουν στους δρόμους. Μουρμούριζα το “Τhe Μoon is Μade of Gold”. Τριάντα χρόνια αργότερα, να ΄μαι να ηχογραφώ αυτό το τραγούδι προς τιμήν του πατέρα μου, που πέθανε το 1984».
«Στην μπαλάντα “Βonfires” (Φωτιές) αναφέρομαι στους άνδρες που σημάδεψαν την καριέρα μου: στον Μπομπ Ντύλαν, που με βοήθησε να πιστέψω στον εαυτό μου, και στον Τομ Γουέιτς, τον μεγάλο μου έρωτα. Τον συνάντησα το 1977: εμφανιζόμουν στο κλαμπ “Τroubadour” στο Λος Άντζελες και στο τέλος της βραδιάς με περίμενε απ΄ έξω. Άρχισε να τραγουδάει ένα κομμάτι του “Γουέστ Σάιντ Στόρυ”, χορεύοντας στο πεζοδρόμιο. Τραγούδησα την απάντηση: επί δύο ώρες τραγουδούσαμε το ένα
ντουέτο μετά το άλλο. Ήμουν 22 ετών, εκείνος 27. Ήμασταν ερωτευμένοι και δεν είχαμε κανένα όριο: ναρκωτικά και αλκοόλ, με φόντο την τζαζ και τα μπλουζ. Την ίδια εποχή, ο Τομ μού αφιέρωσε το τραγούδι του “Red Shoes by the Drugstore” (στο άλμπουμ “Βlue Valentine”). Και έπειτα, μια μέρα, το 1980, μου είπε: “Με φοβίζεις. Όλη αυτή η ελευθερία μού προκαλεί ίλιγγο”. Λίγο μετά χωρίσαμε. Ακόμη και σήμερα, η γυναίκα του τού απαγορεύει να με βλέπει. Έτσι στέλνουμε ο ένας στον άλλο μηνύματα μέσω των άλμπουμ».
«Άρχισα να γράφω το “Wild Girl” (Άγριο κορίτσι) πριν από 22 χρόνια, όταν ήμουν έγκυος στην κόρη μου, τη Σαρλότ, και το τελείωσα τον Δεκέμβριο του 2008. Πρόκειται για ένα γράμμα, όπου της μιλάω για την παιδική μου ηλικία. Της διηγούμαι πώς η φτώχεια και η μοναξιά μπορούν να σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, όπως συνέβη σε μένα. Και μετά μιλάω για τη σημερινή ευτυχία μου: έφυγα από το Χόλιγουντ, βρήκα χρόνο για να γράψω, ζω μόνη στο σπίτι μου, σκαρφαλωμένο στα βουνά της Καλιφόρνιας. Καλά, όχι εντελώς μόνη: με τον σκύλο μου και με το άλογό μου, τη Σιντερέλα». [Αποσπάσματα από το γαλλικό περιοδικό «Λ΄ Εξπρές», για το οποίο η Ρίκι Λι Τζόουνς «αποκρυπτογράφησε» μερικά τραγούδια του καινούργιου αυτοβιογραφικού άλμπουμ της «Βalm in Gilead» (Βάλσαμο). Η τραγουδίστρια γιορτάζει φέτος τριάντα χρόνια καριέρας]. (ΝΕΑ)